Nauczyciele grupy starszej, posiadając stosowne przeszkolenie, z powodzeniem stosowali metodę pracy Ruchu Rozwijającego wg Weroniki Sherborn w ciągu roku szkolnego. Metoda wg Weroniki Serborn jest metodą niewerbalną, poprawia ona komunikację dziecka z otoczeniem, uaktywniając „ język ciała i ruchu”. Dzięki tym ćwiczeniom, dzieci uczą się poznawać przestrzeń i zachowywać w niej, czują się swobodnie i nie obawiają się otoczenia. Stają się mniej zahamowane i bardziej otwarte na sytuacje problemowe. Metoda ta pozwala dzieciom poznać swoje ciało i uczy kontrolować jego ruchy, ułatwia też nawiązywanie kontaktów, uczy empatii. Bardzo ważnym walorem metody W. Sherborne jest to, iż w atmosferze radosnej zabawy umożliwia dzieciom zaspokojenie potrzeb psychicznych (bezpieczeństwa), wzrostu i rozwoju, w tym potrzeb społecznych i poznawczych. Ponadto Ruch Rozwijający pozwala na osiąganie zamierzonych efektów poprze eliminowanie czynników stresujących typu: nakaz, przymus, strach, lęk, obawa.
W metodzie Ruchu Rozwijającego W. Sherborne stosuje się trzy grupy ćwiczeń:
– ćwiczenia „z”–to ćwiczenia ruchowe, w których jeden z partnerów jest bierny, drugi zaś aktywny i opiekuńczy względem niego. Ćwiczenia te mają za zadanie budowanie i wzmacnianie wzajemnego zaufania i zrozumienia przy pełnieniu odmiennych, uzupełniających się ról;
– ćwiczenia „przeciw”- to ćwiczenia ruchowe, których celem jest uświadomienie uczestnikom ich własnej siły przy współdziałaniu z partnerem. Ćwiczenia „przeciwko”, mające charakter zabaw pseudoagresywnych, dają dzieciom możliwość poznania własnych i cudzych sposobów reagowania, możliwości radzenia sobie w sytuacji konfliktu, uświadomienia emocji. Świadomość ta pozwala kontrolować swoje emocje i zachowania;
– ćwiczenia „razem”- to takie ćwiczenia ruchowe, które wymagają jednakowego zaangażowania partnerów. Ćwiczenia te prowadzą do wytworzenia harmonii i równowagi. Udział w nich wymaga wzajemnego zaufania, zrozumienia, współpracy i równego wkładu wysiłku fizycznego, co jest warunkiem osiągnięcia sukcesu.